Czym jest audiowizualne Misterium Męki Pańskiej „Dzieci Golgoty”?

Autorem pomysłu, scenariusza, scenografii i rekwizytów oraz reżyserem jest piszący te słowa. Za zdjęcia i montaż odpowiada Jakub Nowicki, a za nagrania dźwięku i udźwiękowienie Paweł Nawrocki, obaj pracujący w Studio Inigo.

Tytuł nawiązuje do treści Misterium: to pod Krzyżem rodzimy się jako Uczniowie Chrystusa. Dlatego dużą część tekstu stanowią modlitwy bohaterów przemienionych przez spotkanie z Chrystusem w Jego drodze na Golgotę.

 To nie tyle film, co właśnie misterium — zarówno w religiach pogańskich, jak i w Chrześcijaństwie misteria były obrzędami wtajemniczenia, czymś co ma angażować wszystkie zmysły. Tekst czerpie z opisów Męki Pańskiej w Ewangeliach, Apokryfów, ale również z całej tradycji pobożności pasyjnej, ze średniowiecznych hymnów, a także z tekstów niektórych angielskich kolęd.

W projekcie biorą udział wyłącznie amatorzy, w dosłownym znaczeniu tego słowa, to znaczy na „miłośnicy” — osoby wierzące, które wnoszą w rolę całych siebie, a ich nieprofesjonalizm robi miejsce na szczerość i zaangażowanie. Niektórzy z uczestników opowiadali o dużym poruszeniu, jakie odczuwali w czasie, kiedy odgrywali powierzone im role. Ja obserwowałem to już wcześniej, kiedy przez kilka lat wystawiałem wraz z Liturgiczną Służbą Ołtarza podobne misteria w kościele: równie ważny co efekt końcowy, był proces przygotowań, który był doświadczeniem duchowym dla dorastających chłopców i młodych mężczyzn.

Nie znajdziemy tu pornografii przemocy, która obecna jest chociażby w „Pasji” Mela Gibsona, a raczej, według logiki Wielkiego Piątku, wszystko podkreśla królewskie wywyższenie Chrystusa i wartość jaką ma osobiste spotkanie z Jezusem w czasie Jego Drogi Krzyżowej. Dlatego też to misterium jest bliżej filmowi „Jezus z Montrealu” Denysa Arcanda niż wspomnianej „Pasji”.

Nie chodzi o prawdę historyczną, a prawdę ewangelii, która jest aktualna po dzień dzisiejszy: o tym, że Chrystus jest obecny wszędzie tam, gdzie

Strona wizualna tego Misterium to przeplatające się trzy rzeczywistości:

— sceny z Pasji odgrywane przez młodych aktorów w studiu nagrań, inspirowane malarstwem Caravaggia,

— msza św. (Wieczerzy Pańskiej) sprawowana w będącym w budowie kościele w Lublinie,

— sceny z pracowni malarskiej, w której artysta maluje sceny Drogi Krzyżowej oraz kaligrafuje Mękę Pańską wg św. Jana.

Takie rozwiązanie ilustracyjne pozwoli na ukazanie tego, jak łączą się ze sobą różne momenty z Męki Pańskiej z tym, co dzieje się w czasie Eucharystii.

To projekt w pełni niekomercyjny. W nagraniach wzięło udział kilkadziesiąt osób, w tym kilkunastu jezuitów w różnym wieku i na różnych etapach życia zakonnego (zarówno nowicjusze i scholastycy, jak również ojcowie, m. in. rzecznik KEP, socjusz Prowincjała PMA i inni). Wszyscy to wolontariusze i amatorzy.